Το Ρήγμα

Μέσα στο σπίτι, στο κεντρικό δωμάτιο υπάρχει το ρήγμα.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια λεπτή ρωγμή στο πάτωμα σχεδόν αόρατη.
Τίποτε το ανησυχητικό. Εκτός από το γεγονός πως η σχισμή δεν είναι αδρανής.
Συχνά ένα ρεύμα εξέρχεται από αυτήν που μυρίζει σκόνη και σκουριά.
Και κάτι άλλο απροσδιόριστο. Επίσης πως έχει φωνή. Το πιο πολύ είναι μουγγή.
Όμως αραιά και που παράγει έναν ήχο.
Καμμιά φορά τρέχει εκεί, γονατίζει και μυρίζει σαν σκύλος.
Ύστερα απομακρύνεται αργά μολυσμένος από μια φλέβα χοική, παράνομη.
Φοράει τότε το παλτό του και ανοίγει την πόρτα.
Επικινδυνότερος, αψύς και κοφτερός σαν λεπίδι περπατάει.
Θερίζει τα βλέματα. Κουρντίζει των δρόμων το τραγούδι.
Ρουφάει το μεδούλι της εσπέρας
Από το κούφιο κόκκαλό της φτιάχνει έναν αυλό
και σαν φονιάς τον χώνει βιαστικά στην τσέπη.
Τα δάχτυλα χαιδεύουν τις οπές.
Μα δεν τολμά να παίξει.
Δεν ήρθε ακόμα ο καιρός της εκπνοής.

 

Ο κύριος Ταυ, Μελάνι 2007